Bugün günlerdir yapmak istediğim şeyi tam şu an yapıyorum. Evet! Yıllar sonra blog yazıyorum. Ama bu sefer günlük gibi. Çünkü aklımdakileri aktarma isteğim ile birleşiyor yıllar sonra blog yazmam.
Dün laptopta daha hızlı yazabildiğimi ve şu an mekanik klavyede daha yavaş yazdığımı fark ettim. Belki de bunda tırnaklarımın etkisi var.
Her neyse...
2 gündür uyku düzenim çok saçma. Aynı duygularımda olduğu gibi. Çünkü duygularımdan kaçıyorum. Aynı zamanda akşam yemeği de yemiyorum. Gerçekten 5 saatte bir yemek yemesem elim ayağım titrer, başım ağrır, midem bulanır ve yataklara düşerdim. Kalkamayacak halde yalvarırdım "Lütfen şu an bu durumdan çıkabileyim." naraları içinde. Kibar haliyle elbette.
Duygularımdan kaçıp uykuya vermeyi çok yeni öğreniyorum. Aynı şekilde aslında merak ettiğim bir durumu kendi içimde bile merak etmemeye o kadar alıştırmışım ki sorgulamıyorum hatta düşünmüyorum bile. Bu eski ben değil, kesinlikle yeni, heyecansız, içinden o duyguları alınmış bir İrem. Cidden böyle miydin acaba diye kendime sorup günlüğümün eski sayfalarına bakmam gerek diyeli 4 gün oluyor.
Eskiden çok üzüldüğüm bir olayı da sindirdiğimi zannederken, hala buna ölesiye bağımlı bir şekilde bağlı olduğumu görüyorum. Üzüldüğüm olaya bağımlıyım. Çok garip değil mi? Sevgi bağını kaybetmek istemez insanlar. Ben de üzüntü bağımı kaybetmiyorum. Aklımı alıp fırlatma isteğim yıllardır geçerli. Başa çıkamıyorum bazen. Ben de bu sebeple uykuya veriyorum kendimi. Sabah 6'da kendiliğimden uyanıyor olmam iyi bir şey gibi gözüküyor buraya yazdığımda. Ama bana normal gelmiyor. AĞAĞAĞAĞ!
YETER!
Düşünceler silsilesinde olmak beni hiçbir yere vardırmıyorrr! HEEEY! İREEEM! Düşündükçe problemlerin çözülmüyor. Evet korkuyorsun, tekrar üzülmekten, boşa çıkan çabanın seni hayal kırıklığına uğratmasından, güvendiğinde acabaya düşmemek istiyorsun hepsini anlıyorum. Anlıyorum, çabanı görüyorum- EĞĞHHH!
İçimizdeki psikolog da, anne de bi' herkes susabilir mi ya? Sadece güzel yaşamak istiyorum. Doyumsuz da değilim, sahte bir sevgi de istemiyorum. Sadece kaldırabilmek için biraz zamana ihtiyacım var. Eskisi gibi yıkılmıyorum artık. Bu da yeni bir İrem örneği mesela.
-Ama o kaygıların hiç gitti mi İrem? Daha da büyüdü dimi?
Hasss, haydaaaaa...
AHAHAHAH ZATTİRİ ZORT ZORT İREM ( Farkındalık geldi:) )
Of cidden kendime güldüm. Acil dopamin servisiii!
Hadi başarılar :)
YanıtlaSilBir yerden başlamak lazım :D
Teşekkür ederim, start verildi
Silblog haber lerinde geri geldiğini duyuracağım forumda bilgin olsun :)
SilTeşekkür ederim. Umarım bu sürekliliği devam ettirebilirim ve bu habere layık olabilirim
Sil:) hoşgeldiiin. eh on yıl filan oldu yani. bu arada lise üniversite bitmiş olmalı. yüksek mi yapıyorsun yoksa işe mi girdin. ama uyuduğuna göre işe girmediiin :) antalyada olmalısın yineee :) hüzünlü ama şirin yazmışsın, eskisi gibi. eskiden kitapları da çok severdin. bişeylere üzüldün yani demek ki :)
YanıtlaSilhoş bulduuum, sen de tekrardan hoş geldin bloguma :D 10 yıl olmuş muu? Evet daha yeni üniversiteden mezun oldum. Ocak ayı sonunda mezun oldum ve iş başvuruları yaptım ancak yüksek lisans için alese girmeyi düşünüyorum. İzmirde okuduktan sonra Antalya'ya geri döndüm. Ayrıca eskileri hatırlaman çok ince teşekkür ederim. Kitaplardan uzaklaşmama çok üzülüyor ama hiçbir şey yapmıyor olmam beni çok üzüyordu. Neyse ki çabama nail olabildiler :D Sen nasılsın? Nasıl gidiyor? Burada tekrar görüşebiliyor olmak beni çok mazide ama güvenli bir huzurda hissettirdi. Bunun için sana tekrardan teşekkür ederim. Kendine çok iyi bak deepoş
Silkutlarım senii mezuniyetin için :) yuksek için yds de gerekir herhalde, 55 lazım herhalde :) izmir antalya eh en güzel şehirler :) iyiyim ben de :) ingilizce benim işler aynen devam ediyor :) o zamansa senin iş başvuruları, ales, yds, kpss olabilir önünde :)
SilAslında hiç planlamadığım, ihtimal vermediğim şekilde ilerledi bu süreç. Teşekkür ederimm. Biraz geç oldu ama şimdi de iş bulamadığım için bu zamanda kendimi güvence altına almam gerektiği düşüncesiyle strese boğuyorum kendimi ama olsun. Ales'e hazırlanıyorum ancak aynı zamanda YDS'ye de girmem gerek. Ancak o kadar İngilizce hayatımda yoktu ki minimum 6 yıldır hatırlamıyorum. Zorlandığımı ve yaşımın geçtiği halde neden işimin olmadığı konusunda kötü hissediyorum :(
SilSevgili İrem, hoş geldin
YanıtlaSilEpey uzun ara vermişsin :) ama inan bloğu silmemene memnunum, çünkü çoğu kişi öyle yapıyor. Onca emek, onca yazı, geriye dönüp baktım 2014 te başlamışsın yazmaya :)
O zaman kaldığımız yerden devam.. Sevgiler,
Merhabaa, siz de hoş geldiniz.
SilÇok çok uzun bir ara evet :) Blogum benim bebeğimm. Onu yok etmeye kıyamam. Çok seviyorum burayı. 2014 dimi o zaman bile geç kaldığımı düşünüyordum yazı yazıp paylaşmaya :)
Teşekkür ederim, iyi günler, kucak dolusu sevgilerrr ^-^
Düşünce fırtınası dinsin, havamız günlük güneşlik olsun.
YanıtlaSilİnşallah diyelim, herkese mutlu bir gelecek nasip olsun gönlünce :)
Sil